Ostatnimi czasy mamy nawał nowych Pacjentów, zgłaszających się do nas z powodu utraty wypełnienia, stąd dzisiejszy wpis. Nas dentystów zawsze zadziwia fakt, dlaczego Pacjent, często zbyt długo, zwleka z wizytą w celu ponownego założenia plomby, natomiast Pacjentów ogarnia zdziwienie, kiedy słyszą, że wizyta jest konieczna i to najlepiej jak najszybciej. Pytają, dlaczego, skoro ząb nie boli. To jak to jest, z tymi plombami. Trzeba, czy nie trzeba odwiedzić dentystę, kiedy plomba wypadnie ?
Odpowiedź jest jednoznaczna i prosta – trzeba. I to jak najszybciej. Założone wypełnienie zapobiega szerzeniu się próchnicy w głąb zęba. Pozwala zatrzymać strukturę zęba nienaruszoną na długie lata. Dobrze wykonana plomba stanowi więc swoistą ochronę. Gdy ta ochrona zostaje przerwana, odsłonięte tkanki zęba stają się narażone na próchnicę. W miejscu, w którym kiedyś była plomba zalegają resztki jedzenia, które ciężko jest usunąć podczas szczotkowania. Stwarza to doskonałe warunki do namnażania się bakterii próchnicotwórczych. W ten sposób w zębie tworzy się próchnica, która niewyleczona doprowadzi do rozwoju zapalenia miazgi (nerwu), a to z kolei będzie objawiać się bólem, często silnym i nieznośnym. Gdy do tego dojdzie, samo wykonanie plomby już nie wystarczy. W tej sytuacji konieczne będzie leczenie kanałowe.
Myślę, że nie potrzeba już więcej wyjaśniać. Utrata wypełnienia jest jak najbardziej uzasadnionym powodem, dla którego należy zgłosić się na wizytę w trybie pilnym. Nawet jeśli mowa tutaj o zębach bocznych, w których to wypełnienie nie było bardzo widoczne, a jego utrata nie powoduje zaburzeń estetycznych. Nawet jeśli wypełnienie było nieduże, powstała przestrzeń powoduje otwarte wrota dla bakterii, które swobodnie się namnażają, prowadząc do powstania próchnicy. Niezależnie od tego, z którego zęba straciliśmy plombę, czy wypełnienie było duże, czy małe, czy zakładane było dawno czy nie, nawet jeśli ząb nie boli, prawidłowe postępowanie w tej sytuacji to zgłosić się do dentysty jak najszybciej, aby zapobiec negatywnym skutkom.
Z pozdrowieniami dr Czepiel